Protezy osiadające - są to protezy akrylanowe. Pozwalają na uzupełnienie rozległych braków zębowych jak również bezzębia. W przypadku protez całkowitych (bezzębie) utrzymują się w ustach na zasadzie przylegania do tkanek miękkich, natomiast w przypadku protez częściowych wykorzystują zachowane zęby, aby znaleźć na nich utrzymanie w formie klamer lub innych elementów retencyjnych, niewidocznych w uśmiechu. Podczas użytkowania protez osiadających mogą pojawić się trudności w ich adaptacji, problemy ze spożywaniem pokarmów, czy trudności w mowie. Protezy osiadające to częste rozwiązanie niewymagające dużych nakładów finansowych, jednak mają one negatywne działanie na kość szczęk powodując jej zanikanie i konieczność wykonywania nowych uzupełnień co kilka lat.

Protezy szkieletowe - są to protezy akrylowo-metalowe. Główną ich częścią jest szkielet metalowy zaopatrzony w klamry i ciernie, idealnie dopasowany do podłoża i kształtów anatomicznych pozostałych zębów na których opierają się ciernie i klamry. Proteza szkieletowa w porównaniu do protezy akrylowej efektywniej przenosi siły żucia z bezzębnych wyrostków na zębny filarowe, jest to fizjologiczny sposób przenoszenia sił. Dzięki klamrom i cierniom uzyskujemy lepszy efekt utrzymania protezy w jamie ustnej.

Protezy z tworzyw termoplastycznych - to protezy bez elementów metalowych, wykonane ze specjalnego elastycznego materiału z klamrami w kolorze dziąseł lub zębów. Gwarantują bardzo wysoką estetykę uzupełnienia i wygodne użytkowanie.

Są lekkie i wytrzymałe na urazy. Nie ulegają odkształceniu w jamie ustnej, jednocześnie dzięki swojej elastyczności są wyjątkowo dobrze tolerowane przez Pacjentów.

Prace kombinowane. We współczesnej protetyce klamry i ciernie zastępowane są zasuwami, zatrzaskami lub koronami teleskopowymi mocowanymi (cementowanymi) na stałe na koronach zębów własnych Pacjenta.

Dzięki temu proteza szkieletowa zostaje pozbawiona nieestetycznych elementów (klamer, cierni), natomiast dalej posiada swoją funkcjonalność. Jest to tzw. praca kombinowana, gdyż w jej skład wchodzą stałe (cementowane) uzupełnienia protetyczne - korony lub mosty, na których są mocowane elementy retencyjne dla przyszłej protezy. Często nazywane są one "protezami zatrzaskowymi", gdyż ich umocowaniu towarzyszy delikatne kliknięcie niewidocznego dla oka elementu zatrzaskowego, który umożliwia dokładną stabilizację protezy i jej estetyczny wygląd.